اصولاً عشق دو ماده به یکدیگر محال است.
آنچه هست جاذبه ی روح هاست.
لذا آنچه از چهره و جمال به نظر آدمی می آید موجب تنها تحریکی برای انجذاب روحی است.
این جذب و تمایل جز با الفت روحی عمیقاً ارضا نخواهد شد.
و در این میان راهی جز کسب انس و الفت حاصل از مسئولیت پذیری و با هم راه رفتن در مسیر زندگی مشترک (ازدواج دائم) وجود ندارد
و بقیه مسیرها مثل دوستی های بی حساب دو جنس متفاوت، بی نظمی های حاصل از روابط موقت رسمی و غیر آن، گرایش به جنس نامتفاوت و ..، اتلاف وقت، کسب و ذخیره حسرت برای دوران خمیدگی و کهولت خواهد بود.
"الم اعهد الیکم یا بنی آدم ان لا تعبدوالشیطان انه لکم عدو مبین"؟
ای فرزندان آدم ، آیا با شما پیمان نبستم که شیطان را نپرستید زیرا دشمن آشکار شماست؟